توضیحات

تلاش برای ایجاد علم مدیریت دولتی اغلب به تدوین قوانین جهانی یا به طور معمول به این ادعا منجر شده است که چنین قوانین جهانی را می توان برای مدیریت دولتی تدوین کرد. در تلاش برای شبیه‌سازی علم مدیریت دولتی با علوم طبیعی، قوانین یا قوانین فرضی از ارزش‌های هنجاری، تحریف‌های ناشی از روان اصلاح‌ناپذیر فردی و تأثیرات احتمالاً نامربوط محیط فرهنگی خلع می‌شوند. اغلب گفته می‌شود که «اصول مدیریت دولتی» نه تنها از اهداف اخلاقی و سیاسی، بلکه از شخصیت غالباً ناسازگارانه فرد، و همچنین محیط اجتماعی و فرهنگی، اعتباری جهانی دارند.

شاید شناخته شده ترین بیان از این نوع بیان W. F. Willoughby باشد. اگرچه وی از مناسب بودن نامگذاری مدیریت به عنوان یک علم خودداری کرد، با این وجود ویلوبی اظهار داشت که «در مدیریت، اصول بنیادی خاصی برای کاربرد عمومی مشابه آنهایی که هر علم را مشخص می کنند وجود دارد…». یک بیانیه جدیدتر، و ظاهراً به همان اندازه تأثیرگذار، ادعای L. Urwick است که “اصول خاصی وجود دارد که بر اجتماع انسان ها برای هر هدفی حاکم است، همانطور که اصول مهندسی خاصی وجود دارد که بر ساخت یک پل حاکم است.”

برخی دیگر صرفاً استدلال می کنند که کشف اصول کلی گسترده امکان پذیر است ، هرچند لزوماً اعتبار جهانی ندارد.

مطمئناً این ارزیابی ساده تر از نقش مدیریت دولتی به عنوان یک مطالعه، به عنوان یک بیانیه انتزاعی، قابل بحث نیست. با این حال، حتی کشف این اصول محدودتر به دلیل سه مشکل اساسی ارزش‌ها، شخصیت فردی و چارچوب اجتماعی ناتوان است.

مدیریت عمومی و ارزش های هنجاری ؛ اولین مشکل ایجاد علم مدیریت دولتی، از عدم امکان حذف ملاحظات هنجاری از مشکلات مدیریت دولتی ناشی می شود.

علم به این معنا نیست

با کشف یا روشن شدن ارزش های هنجاری؛ در واقع، این دکترین به طور کلی، اگر نگوییم کاملاً جهانی، پذیرفته شده است که علم نمی‌تواند ارزش های اخلاقی را نشان دهد، علم نمی تواند پلی بر روی شکاف بزرگ از «هست» به «باید» ایجاد کند. تا زمانی که مغالطه طبیعت گرایانه مانعی برای فیلسوفان باشد، به همین ترتیب باید مانع پیشرفت دانشمندان علوم اجتماعی شود.

اگر قاچاق مخفیانة ارزش های اخلاقی در علوم اجتماعی به تجارت آشکار و صادقانه تبدیل شود، می توان چیزهای زیادی به دست آورد. نویسندگان مدیریت دولتی اغلب تصور می کنند که به خوبی از طوفان های تضاد ارزش ها ایزوله شده اند. با این حال، معمولاً در همان لحظه‌ای که اظهار می‌کنند کمترین دغدغه‌شان را دارند، بیشتر نگران اهداف هستند. دکترین کارآمدی نمونه ای از آن است. مانند یک رشته نیمه مشهود از تار و پود ادبیات مدیریت دولتی به عنوان هدف غالب مدیریت عبور می کند.